Home 9 Czy wiesz, że…?

Czy wiesz, że…?

Prekursor genetyki, Grzegorz Mendel, był augustianinem?

 Urodził się 20 lipca 1822 w Hynčicacha, a zmarł 6 stycznia 1884 w Brnie (Czechy). Zajmował się badaniami nad dziedziczeniem cech grochu zwyczajnego. Udowodnił, że dziedziczenie cech grochu oparte jest o zestaw praw, które później zostały nazwane od jego nazwiska prawami Mendla. Znaczenie obserwacji Mendla nie zostało docenione, aż do przełomu XX wieku, kiedy ponowne „odkrycie” prawideł przez niego obserwowanych zapoczątkowało powstanie nowej dziedziny nauki – genetyki.
Pochodził z rodziny niemieckojęzycznej, a jego rodzicami byli Anton i Rosine Mendel, miał dwie siostry. W latach 1834-1840 uczęszczał do liceum w Opawie, a następnie w 1843 ukończył Instytut Filozofii Uniwersytetu w Ołomuńcu. W 1844 r. wstąpił do Zakonu Augustianów i podjął studia teologiczne w Brnie, które ukończył w 1848. Następnie oprócz działalności duszpasterskiej wykładał rolnictwo w Instytucie Technicznym w Brnie oraz w liceum w Znojnie, a w latach 1851-1853 za zgodą przeora studiował nauki przyrodnicze w Wiedniu. W 1854 założył w ogrodzie klasztornym hodowlę roślin w celu badań zmienności dziedziczenia i jednocześnie zorganizował obserwatorium meteorologiczne. Oprócz tego w latach 1854-1867 wykładał nauki przyrodnicze w Szkole Technicznej w Brnie, działał w kilku miejscowych towarzystwach naukowych oraz w organizacjach rolniczych. W 1868 został wybrany opatem augustianów w Brnie i działał przeciwko antykościelnym inicjatywom władz. W 1881 został dyrektorem banku hipotecznego w Brnie. Za życia Mendla znacznie większym rozgłosem cieszyły się meteorologiczne badania Mendla, które były wielokrotnie publikowane, natomiast badania nad zmiennością przeszły bez echa.
Sformułował podstawowe prawa dziedziczenia, przeprowadzając badania nad krzyżowaniem roślin, głównie grochu zwyczajnego (Pisum sativum), których wyniki ogłosił w 1865 roku na posiedzeniu lokalnego towarzystwa naukowego w Brnie. W 1866 roku opublikował je drukiem w artykule Badania nad mieszańcami roślin. Jego odkrycia początkowo nie uzyskały rozgłosu i dopiero w roku 1900 trzej uczeni Hugo de Vries, Carl Correns i Erich Tschermak, niezależnie potwierdzili wyniki jego prac.

[http://www.opatbrno.cz]