List Zakonnej Komisji Ewangelizacji i Duszpasterstwa na Rok Miłosierdzia
Miłosierdzie: siła naszego duszpasterstwa
Głoszenie Dobrej Nowiny o skrusze jest darmowych aktem Bożego miłosierdzia i miłości mającej za cel zbawienie wszystkich. Bóg w Jezusie Chrystusie pragnie odnowić wspólną więź z ludzkością, którą zawarł w momencie stworzenia Adama i Ewy. Mimo iż była ona zerwana przez nieposłuszeństwo i niewierność człowieka, to nigdy jednak nie została całkowicie zniszczona. Jezus objawia Boże miłosierdzie i zaprasza swoich słuchaczy do nawrócenia: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk 1, 15).
Ojciec święty Franciszek nigdy nie męczy się w przypominaniu nam konieczności nawrócenia, które stanowi podstawę autentycznej drogi życia Ewangelią i doświadczania prawdziwej radości Bożej miłości. Podczas pierwszego Anioła Pańskiego papież Franciszek powiedział: „Bóg nigdy nie męczy się w przebaczaniu nam” (Niedziela 17 marca 2013 r.) Miłosierdzie jest tak bardzo drogim tematem jego pontyfikatu, że postanowił zwołać Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia bullą Misericordiae Vultus (Oblicze miłosierdzia).
„Gorącym życzeniem” jest , „aby chrześcijanie przemyśleli podczas Jubileuszu uczynki miłosierdzia względem ciała i względem ducha. Będzie to sposobem na obudzenie naszego sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa” (Misericordiae Vultus, nr 15). Aby być wiernym swojemu Oblubieńcowi, Kościół musi okazywać miłosierdzie w swojej misji. „Wszystko w działaniu duszpasterskim Kościoła powinno zostać otulone czułością, z jaką kieruje się do wiernych… Wiarygodność Kościoła weryfikuje się na drodze miłości miłosiernej i współczującej (nr 10). Drzwi Święte bazyliki watykańskiej św. Piotra zostaną otwarte 8 grudnia 2015 roku. Jeżeli prawdą jest, że Bóg przebacza z czułością i współczuciem, to pewnym jest, że chrześcijanie muszą również przebaczać, aby być wiarygodnymi. Z tego powodu mottem Jubileuszu jest: „Miłosierny jak Ojciec” (nr 14).
Tym, kto żył prawdziwym doświadczeniem miłosierdzia Ojca, jest św. Augustyn. On, podobnie jak św. Paweł, dlatego głosił miłosierdzie, ponieważ sam go wcześniej doświadczył. Dla biskupa Hippony „miłosierdzie pochodzi od miser (nędza) i cor (serce). O miłosierdziu mówi się, kiedy cudza bieda dotyka i porusza twoje serce. Wszystkie dobre uczynki, które wykonujemy w tym życiu, zakotwiczają się w miłosierdziu” (Kazanie 358, 1). Święty Augustyn swoim życiem pokazał nam miłosierdzie Boga pomiędzy ludźmi. „Tylko w ogromie Twego miłosierdzia, Panie Boże, mogę pokładać nadzieję. Byleś dał łaskę do wypełniania tego, co nakazujesz – nakazuj, co chcesz” (Wyznania X, 29, 40). Miłosierdzia dostąpią na sądzie ostatecznym ci, którzy czynili miłosierdzie, a nie ci, którzy je odrzucali (Izajasz 41, 4). Bóg św. Augustyna jest Bogiem miłosierdzia i przebaczenia, Bogiem, który swoje ojcowskie serce zjednoczył z ludzką nędzą, aby ją wywyższyć i zbawić.
Papież podkreśla, że „gdzie Kościół jest obecny, musi się też zaznaczyć miłosierdzie Ojca. W naszych parafiach, w naszych wspólnotach, w stowarzyszeniach, w ruchach, gdziekolwiek są chrześcijanie, każdy powinien tam odnaleźć oazę miłosierdzia” (Misericordiae Vultus, nr 12). W jaki sposób my, augustianie, możemy ożywić samych siebie w perspektywie tego roku, aby ludzie mogli doświadczyć oblicza Boga w naszym odrodzeniu w miłosierdziu Boga? Jako Kościół, jako chrześcijanie i jako dzieci św. Augustyna jesteśmy wezwani w tym jubileuszowym roku:
- Po pierwsze, do doświadczenia w sobie i w lokalnych wspólnotach radości Bożego miłosierdzia. Jeżeli nasza nadzieja spoczywa w miłosierdziu Boga, to nasze indywidualne i wspólnotowe życie będzie emanacją radości i szczęścia tych, którzy wiedzą, że doznali przebaczenia i są kochani przez Boga. Jest to najlepsze świadectwo powołaniowe jakie możemy dać innym.
- Po drugie, do bycia oazą miłosierdzia w naszym apostolstwie dla: chrześcijan i niechrześcijan, praktykujących i niepraktykujących; dla tych, którzy są blisko nas, jak i dla tych, którzy są daleko; którzy popierają nas albo są przeciwko nam. W każdej przestrzeni pracy apostolskiej Zakonu znajdują się ludzie, którym trudno jest znaleźć promień nadziei stymulujący ich życie. My jesteśmy wezwani, aby pomóc im w odnalezieniu go.
Każda nasza wspólnota powinna dokonać poważnej refleksji nad tym co i jak należy zrobić. Obydwa aspekty muszą być brane pod uwagę razem i nie mogą być nigdy oddzielone. W tym miejscu ośmielamy się podać kilka propozycji:
- Przekazywać w naszej pracy apostolskiej radość ze świadomości, że jesteśmy kochani i uzyskaliśmy przebaczenie oraz możliwość nowego życia i odwagi patrzenia z nadzieją w przyszłość.
- Nie osądzać i nie potępiać, ale przebaczać i być dyspozycyjnym (nr 14). Każdy augustianin, każda wspólnota i każdy dom powinien być „drzwiami miłosierdzia”; radosnym otwarciem się na przyjęciem każdego mężczyzny i kobiety żyjących wokół nas.
- Kroczyć, pielgrzymować z ludźmi jako „znak, że również miłosierdzie jest celem, który mamy osiągnąć, a który wymaga zaangażowania i poświęcenia” ().
- Tworzyć przestrzeń, w której ludzie będą mogli doświadczać Bożego przebaczenia i pojednania.
- Uczestniczyć i pomagać w rozwiązywaniu konfliktów społecznych, rodzinnych, itd.
- Nieść pocieszenie, miłosierdzie i solidarność tak wielu naszym braciom i siostrom pozbawionym godności, którzy żyją w cierpieniu i niepewnej sytuacji obecnego świata (nr 15).
- Wypełniać z radością duchowe i materialne dzieła miłosierdzia, aby „obudzić nasze sumienia, często uśpione w obliczu dramatu ubóstwa”.
- Przyjmować rodziny uchodźców (List przeora generalnego w sprawie pomocy uchodźcom).
- W końcu wszystkie te akty i gesty, w których zawarte są konkretne działa miłości, wierności, wielkoduszności i przebaczenia są Bożym miłosierdziem.
Pozwólmy zaskoczyć się Bogu, który nigdy nie męczy się otwieraniem drzwi swojego serca, aby nieustannie powtarzać, że kocha nas i pragnie dzielić swoje życie z nami. Niech Maryja, „Matka miłosierdzia” towarzyszy nam w czasie Roku Świętego, abyśmy mogli ponownie odkryć radość Bożej czułości.
Rzym, 6 listopada 2015 roku
Edward Daleng OSA
Przewodniczący Komisji Ewangelizacji i Duszpasterstwa
Anthony Banks OSA
Zastępca przewodniczącego Komisji