Dzień 10
Rozpoczyna się trzeci tydzień Kapituły. Rzym powitał nas deszczem i okropnym, wilgotnym powietrzem. Niektórzy bracia byli we weekend nieobecni. Włosi wyjechali do swoich obowiązków duszpasterskich. Dwie grupy wybrały się na zwiedzanie wnętrz Watykanu albo monasteru mniszek augustianek pw. Ss. Quattro Coronati. Jeszcze inni wzięli udział w obłóczynach nowicjuszy w naszym klasztorze w Pavii. Ja spędziłem ten weekend w małej, parafii augustiańskiej w ubogiej dzielnicy Neapolu, gdzie modliliśmy się w sobotni wieczór o pokój na świecie. Na nabożeństwo przyszło ok. 50 osób. Była to dobra okazja poznania realiów życia augustiańskiego w parafii, która się buduje, gdzie plac budowy jeszcze się nie skończył, a mimo tych trudności, bracia są szczęśliwi.
W czasie sesji porannej podsumowaliśmy pracę z sobotnich dyskusji w grupach językowych.
Oto kilka ciekawszych punktów:
1. Nie powinniśmy zaniechać wymiaru kontemplacyjnego naszego życia zakonnego. Warto wykorzystać augustiańską figurę Chrystusa Nauczyciela wewnętrznego jako figurę promowania medytacji chrześcijańskiej. Powinniśmy zapraszać młodych ludzi do życia medytacją augustiańską by w ten sposób dzielić się z nimi naszym doświadczeniem życia modlitewnego.
2. Wspólnota augustiańska ma być znakiem profetycznym. Ale co to znaczy być prorokiem dla augustianina? My mamy charyzmat prorocki, będący darem dla Kościoła. Powinniśmy powrócić do słynnego dokumentu Dublińskiego.
Nie możemy odsuwać się od tego o co słusznie walczą ludzie we współczesnych społeczeństwach. Mamy być blisko ludzi, tak aby ich życie i ich problemy znajdowały odpowiedź w naszych wspólnotach. Dać ludziom inny model adresowania ich walki wewnętrznej, niż tradycyjne duszpasterstwo usługowo-parafialne.
3. Jak używamy współczesnych technologii by dotrzeć do ludzi. Nie wolno nam pozwolić, aby współczesna technologia komunikacji oderwała nas od relacji interpersonalnych.
4. Kapituła Generalna promuje unifikację niektórych prowincji w jeden organizm administracyjny. Promować wspólnotę dóbr wewnątrz okręgów administracyjnych. Wspierać biedne okręgi z funduszu jaki zostanie utworzony w Kurii Generalnej.
5. Demokracja naszego zakonu powinna nabierać wymiaru odpowiedzialności jednostek za cały Zakon. Każdy zakonnik powinien pamiętać o tym, że ślubujemy bezpośrednio posłuszeństwo o. Generałowi i powinniśmy być gotowi odejść do innych domów, które w każdej chwili może nam wskazać o. Generał. Nie wolno nam zamykać się w naszym prowincjalizmie. Potrzebne jest w tym względzie nawrócenie braci. Także nasze nawrócenie. Generał powinien mieć absolutnie niezbywalne środki, by każda Prowincja zakonu oddała mu na 4 lata do bezpośredniej dyspozycji zakonnika do misji Zakonu. Mamy odnowić zmysł posłuszeństwa.
6. Zastanawialiśmy się nad zanikającym zakonem w Holandii. Wezwano Prowincjała Holandii, aby zdał nam sprawę ze stanu życia w Holandii. Zanikający zakon i zanikające powołania domagają się, stawienia temu czoła. Jest to pilne i nie możemy zamykać drzwi przed nikim, ale każdemu należy otwierać drzwi, by pomóc mu rozeznać powołanie. Potrzebne są powszechne kryteria dla rozeznania powołań.
7. Bardzo dobrze, że powstają między prowincjalne domy formacyjne. Trzeba je wzmacniać domy międzynarodowe i nie zamykać się w naszych małych wspólnotach narodowych.
Sporo miejsca poświęcono dyskusji na temat braku powołań i sposobu zaradzenia temu złemu procesowi. O. Tony Banks z Australii powiedział, że nie należy martwić się zbytnio umieraniem zakonu w jednych regionach, ponieważ śmierć jest naturalną częścią życia. W jednym miejscu umieramy, ale w innych miejscach zakon rodzi się na nowo. Może zamiast martwić się umieraniem, powinniśmy powitać miejsca gdzie zakon się rodzi na nowo.
Po przerwie omawialiśmy suplement do Ratio Institutionis, czyli schematu formacyjnego zakonu. W tym dokumencie umieszczono ważny punkty dotyczący pracy ze starszymi powołaniami i przyjmowania do zakonu mężczyzn, którzy ukończyli 40 rok życia. Innym ważnym punktem jest rozdział poświęcony wykorzystaniu internetu i współczesnych technologii komunikacji. W dokumencie mówi się otwarcie o problemach uzależnienia od Internetu, uzależnienia od cyber-pornografii, uzależnienia od telefonii komórkowej, smartfonów, kupowania w sieci, hazardu. Proponuje się różne rozwiązania: od stworzenia wspólnej sali interenetowej dla studentów, po wprowadzanie w domach formacyjnych specjalnych filtrów proxy, uniemożliwiających odwiedzanie treści internetowych o złej wartości moralnej.
Jutro będziemy rozmawiać o procesach jednoczenia wikariatów brazylijskich.