Alfonso urodził się w Oropesa w Hiszpanii. Za młodych lat studiował muzykę, która stała się jego pasją. Podczas studiów w Salamance poznał braci augustianów z klasztoru św. Augustyna. Pociągnięty ich przykładem dążenia do świętości wstąpił do zakonu i w roku 1523 złożył pierwsze śluby na ręce św. Tomasza z Villanova. Pragnął wyjechać na misje do Meksyku, ale nie pozwoliła mu na to choroba. Kiedy pełnił funkcję przeora klasztoru w Valladolid, został mianowany kaznodzieją cesarza Karola V, a następnie króla Filipa II. Wraz z przeniesieniem siedziby królewskiej, zamieszkał w klasztorze w Madrycie. Mimo wysokiego prestiżu jakim się cieszył, nigdy nie stracił swojej prostoty, za co był lubiany i szanowany wśród prostego i ubogiego ludu, dla którego wiele zdziałał. Nigdy także nie wyłamał się posłuszeństwu swoich przełożonych zakonnych, mimo iż miał do tego prawo, zawsze starając się uczestniczyć w aktach wspólnotowych. Napisał wiele dzieł z zakresu duchowości. Zmarł w 1591 roku.