Ezechiel urodził się w Hiszpanii. Za przykładem brata w 1864 roku przywdział habit w klasztorze augustianów rekolektów w Monteagudo. Święcenia kapłańskie przyjął w 1871 roku na Filipinach. Drugim krajem misyjnym do którego się udał była Kolumbia, w której pragnął w pierwszym rzędzie odnowić obserwancję zakonną. W 1893 roku z powodu swojej gorliwości apostolskiej został mianowany wikariuszem apostolskim Casanare, a następnie biskupem Pasto. Czas jego pasterzowanie był bardzo ciężki. Doświadczając wielu oszczerstw, upokorzeń i prześladowań podczas wizyty ad limina złożył swoją rezygnację, jednak papież Leon XIII nie przyjął jej. Posłuszny papieżowi powrócił do Kolumbii narażając się na dalsze niebezpieczeństwa wojny domowej. W 1905 roku zapadł na bardzo ciężką chorobę i powrócił do Hiszpanii, aby poddać się kuracji. Podczas zabiegów chirurgicznych odmawiał znieczulenia, przyjmując ból z taką odwagą i spokojem, iż poruszył tym samych lekarzy i asystentów. Zmarł 19 sierpnia 1906 roku. Został kanonizowany 11 listopada 1992 roku przez papieża Jana Pawła II.