Home 9 Święci Augustiańscy 9 Św. Klara z Montefalco

Św. Klara z Montefalco

Klara pochodziła z centralnych Włoch, z Umbrii – miejscowości, która w jej czasach dała Kościołowi wielu świętych. Urodziła się około 1268 r. w Montefalco. Już w bardzo młodym wieku – mając sześć lat – poświęciła się Bogu w stanie zakonnym i wstąpiła do wspólnoty pobożnych kobiet, które – pod przewodnictwem jej starszej siostry Joanny – prowadziły życie zamknięte. Ponieważ zapragnęły prowadzić życie zakonne, biskup Spoleto nadał im regułę św. Augustyna. W 1290 r. oficjalnie został otwarty klasztor i poświęcony Krzyżowi Świętemu. Ojciec Klary, Dominik, należał do grona szczodrych dobroczyńców, którzy pomagali przy budowie klasztoru i kościoła. Rok później zmarła Joanna i Klara, wbrew własnej woli, została wybrana opatką w miejsce swej siostry, pierwszej opatki klasztoru Świętego Krzyża. Klara piastowała ten urząd aż do swej śmierci, 17 sierpnia 1308 r.

Słynęła z miłości do bliźnich, przede wszystkim ubogich. Jako opatka Augustianek z Montefalco potrafiła, mimo ubóstwa swego klasztoru, znaleść sposoby prawdziwie wielkiej pomocy potrzebującym. Chociaż sama nie posiadała wyższego wykształcenia, przychodzili do niej uczeni teologowie, jak np. kardynałowie Nicolo da Prato, czy Umbertino da Casale, by zasięgnąć rady. Pomimo młodego wieku była dla swojej wspólnoty przykładem doskonałości życia, nacechowanego nadzwyczajnym duchem pokuty i modlitwy, który po latach umartwień został nagrodzony mistycznymi darami. Jej zjednoczenie z Bogiem przejawiało się częstymi stanami duchowej ekstazy oraz nadprzyrodzonymi darami i cudami. Miała dar zawstydzania heretyków i jednania wrogów. Najbardziej charakterystycznym znakiem jej pobożności i duchowości było głębokie i żywe nabożeństwo do cierpiącego Chrystusa. Właśnie z powodu mistyki pasyjnej nazywana jest także Klarą od Krzyża. Tradycja przekazała, że Klara miała powiedzieć do jednej z sióstr: „Jeżeli szukasz krzyża Chrystusa, to weź moje serce. Tam znajdziesz cierpiącego Zbawiciela”. Jej słowa zostały wzięte dosłownie i gdy po śmierci – jak mówi tradycja – wyjęto jej serce, można było na nim dojrzeć odbicie Ukrzyżowanego Chrystusa.

Ponieważ jej ciało już od ponad 600 lat po śmierci nie uległo rozkładowi, nie należy chyba wątpić w prawdziwość powyższej tradycji. Proces kanonizacyjny, który rozpoczął się zaraz po jej śmierci, został przerwany śmiercią Papieża Jana XXII. Przez długie wieki jednakże Klara była czczona jako święta, co doprowadziło wreszcie do wyniesienia jej na ołtarze przez Papieża Leona XIII w 1881 r. Kościół św. Klary w Montefalco, wybudowany na przełomie XIII i XIV w., jest nie tylko miejscem licznych pielgrzymek do sanktuarium świętej, ale także – w kaplicy Krzyża Świętego – zawiera cenne obrazy i freski mistrzów szkoły umbryjsko-sieneńskiej, przedstawiające ukrzyżowanie Jezusa i epizody z życia św. Klary.