Profesja zakonna, poprzez którą poświęcamy się Bogu, jest podstawą naszego wspólego życia i czyni z nas równych wobec siebie braci. Jest też naszą odpowiedzią na zalecenie naszego Ojca, św. Augustyna: „Żyjąc razem, miejcie jedno serce i jednego ducha skierowane ku Bogu”.
Nasze augustiańskie powołanie realizujemy w życiu wspólnotowym: poprzez modlitwę i pracę wspólnie dążymy do Boga.
Pojęcie wspólnoty nie kończy się i nie ogranicza jedynie do wspólnoty klasztoru, ale obejmuje cały zakon. Dzięki niej pragniemy być ukierunkowani na dobro Kościoła – powszechną wspólnotę wszystkich chrześcijan. Aby ów ideał móc odpowiednio realizować, staramy się być gotowi pójść wszędzie tam, gdzie możemy służyć Kościołowi.
Nie jesteśmy przywiązani do żadnego ściśle określonego miejsca, ale śluby wiążą nas z całym zakonem i posłuszeństwo przyrzekamy generalnemu przeorowi.
Wszyscy bracia na swój sposób są zobowiązani do szczególnego apostolatu, by wspólnotowym życiem ukazywać upragnionego przez wszystkich Boga i wypełnić zalecenie Reguły: „Wszyscy więc żyjcie jednomyślnie i zgodnie, i w sobie nawzajem czcijcie Boga, którego staliście się świątyniami”.