Książki i foldery
„Za każdym razem gdy słyszymy, ze mówi się o św. Augustynie doświadczamy czegoś w rodzaju drżenia radości, wielkiej pobożności, głębokiej komunii. Jawi się on nam jako uniwersalny i dynamiczny człowiek, wielki interpretator dwóch światów, które musimy połączyć: świata człowieka i świata Boga.”
Te słowa papieża Pawła Vl zdawały się przyświecać uczestnikom Colloquium Augustinianum z okazji 1650. rocznicy urodzin św. Augustyna, które odbyło się w 2 i 3 grudnia 2004 r. w Krakowie. Honorowy patronat nad tym wydarzeniem objął J. Eminencja ks. kard. Franciszek Macharski. Serdecznie dziękujemy za ten jeszcze jeden gest wsparcia, jakich wiele udzielił Ks. Kardynał Franciszek naszemu Zakonowi w Polsce.
Z radością oddajemy do rąk czytelników zbiór esejów patrystycznych i teologicznych stanowiący owoc tej sesji naukowej.
Possydiusz z Kalamy, Żywot św. Augustyna, Kraków 2002
Dokładna data urodzin Possydiusza nie jest nam znana. Jednakże informacje pochodzące ze źródeł, jakimi dysponujemy, pozwalają nam w przybliżeniu ustalić, kiedy mogło to nastąpić. Prosper z Akwitanii w swojej Kronice wspomina o Possydiuszu, który jeszcze siedem lat po śmierci Augustyna aktywnie sprawował swoje biskupie obowiązki w Kalamie. Jako że Augustyn umarł w wieku siedemdziesięciu sześciu lat, można z tego wnosić, że Possydiusz musiał być od niego młodszy. Sam autor Żywotu napisał, że łączyła go z jego mistrzem niemal czterdziestoletnia znajomość, a zatem początków tej zażyłości upatrywać trzeba w pierwszych latach istnienia klasztoru, jaki Augustyn założył w 391 roku, po przyjęciu swych święceń kapłańskich, w ogrodzie kościoła w Hipponie. Possydiusz, wstępując do tej wspólnoty, był prawdopodobnie pomiędzy dwudziestym piątym a trzydziestym rokiem życia. Wydaje się, że nie mógł być starszy, bo sam Augustyn miał wówczas trzydzieści pięć lat, a z drugiej strony mało prawdopodobne jest, by był wówczas młodszy.
Wacław Kolak, Klasztor Augustianów przy kościele św. Katarzyny w Krakowie, Kraków 1982
Podstawą źródłową badań nad dziejami kościoła i klasztoru św. Katarzyny w okresie średniowiecza i pierwszej połowy wieku XVI są przede wszystkim akta archiwum augustianów, znajdujące się w zasobach Archiwum Państwowego w Krakowie. Bogate archiwalia tego zakonu, pochodzące z lat 1299-1950, złożone z dyplomów pergaminowych, ksiąg i akt luźnych, stanowią pozostałość po dawnej prowincji augustianów eremitów w Polsce, a w pierwszym rzędzie po działalności ich klasztoru w Krakowie. Likwidacja tego klasztoru nastąpiła w r. 1950. Szczególną wartość w tej spuściźnie aktowej mają dokumenty pergaminowe z wieku XIV-XVI, odnoszące się do spraw prawno-organizacyjnych, gospodarczych i religijnych klasztoru. Najliczniejsza jest grupa dokumentów dotyczących nadań, fundacji, zapisów i darów dla klasztoru. Występują w nich przedstawiciele wszystkich warstw społecznych, począwszy od mieszczaństwa kazimierskiego, a skończywszy na najwyższych dostojnikach państwowych.
Proponujemy kilka wersji modlitwy do odmawiania przed posiłkiem, aby tym samym zachęcić wspólnoty rodzinne do wzięcia udziału w tej augustiańskiej akcji. Jej zadaniem jest uwrażliwienie chrześcijan na problem głodu w świecie i tym samym wsparcie milenijnego projektu ONZ, który do końca 2015 roku zakłada zmniejszenie o połowę liczby zgonów spowodowanych głodem. Akcją tą chcemy również uczcić przypadającą w 2004 roku rocznicę 1650 urodzin św. Augustyna, naszego duchowego ojca oraz 25-lecie odnowienia Polskiej Prowincji Zakonu św. Augustyna. Pragnieniem nas-augustianów-jest, aby odmawianie tej modlitwy stało się zwyczajem towarzyszącym spotkaniom rodzin przy wspólnym stole.
Przyglądając się z bliska świętej Ricie, augustiance, widzimy kobietę odkrywającą przed nami oblicze nie tylko dotkniętej przez los osoby. Rita to wewnętrznie silna kobieta, potrafiąca stawić czoła tragediom życia: bólowi i rozterkom, ubóstwu materialnemu i duchowemu swojej rodziny, cierpieniu duchowemu i fizycznemu. Jej siłą było ukochanie Krzyża, narzędzia odkupienia i źródła mocy każdego chrześcijanina. Nadzieję czerpała z modlitwy i wstawiennictwa swoich wielkich świętych protektorów: Jana Chrzciciela, św. Augustyna oraz św. Mikołaja z Tolentino, pierwszego kanonizowanego augustianina.
Izajasz Boner zwany błogosławionym
Tak niewiele wiemy o Izajaszu Bonerze: żył w XV wieku, był kapłanem i członkiem zakonu augustianów, profesorem teologii na Uniwersytecie Krakowskim. Zmarł 8 lutego 1471 roku. W mroku dziejów giną nawet podstawowe informacje biograficzne, takie jak data urodzenia i imię nadane mu podczas chrztu. Iluż takich ludzi: księży, zakonników, profesorów uniwersytetu przeszło przez Polskę, Kraków, Kazimierz. Ich życie może w najlepszym przypadku zainteresować redaktorów Słownika Biograficznego bądź historyków: Krakowa, uniwersytetu, zakonu. Tak stałoby się i w przypadku Izajasza Bonera, gdyby nie pewna „drobna” okoliczność, od ponad 500 lat powtarzana przez jego biografów, że Izajasz „zmarł w opinii świętości”. Kim był ów kazimierski augustianin, iż potomni nie mogą o nim zapomnieć? Wielkim uczonym, rozsławiającym krakowską Alma Mater w ówczesnej Europie?
Kościół św. Katarzyny. Kraków – Kazimerz
Przewodnik pielgrzyma po Kościele Św. Katarzyny Aleksandryjskiej OO. Augustianów w Krakowie z serii „Szlakami polskich tradycji chrześcijańskich”. Dostępny również w języku angielskim.
Wiesław Dawidowski OSA, Święty Augustyn, Kraków 2005
Św. Augustyn z Hippony to jedna z najbardziej znanych postaci kultury chrześcijańskiej. Człowiek – szukający Boga, uwikłany w grzech i herezję. Filozof – zafascynowany Platonem i szukający Prawdy. Teolog – zakochany w słowie Bożym i Kościele. Jego dzieła to kamienie milowe w dziejach zagadnień dobra i zła, wiary i rozumu, łaski i natury oraz wielu innych. Bezsprzeczny geniusz.
Augustianie z miasta Kazimierza