Reguła św. Augustyna

Św. Augustyn jest jednym z najczęściej cytowanych autorów chrześcijańskich i niewielu myslicieli, od orto- do heterodoksów oprało się jego geniuszowi. Na autorytet Augustyna powoływali się św. Tomasz z Akwinu i Marcin Luter. Usiłował pojednać wiarę z rozumem, prawdę ze szczęściem, filozofię z teologią. Wraz z nim odszedł świat kultury antycznej, a rodziło się nowożytne myślenie. Kiedy umierał, Wandale wdzierali się do Hippony, a jego współbracia w popłochu ratowali przed zniszczeniem napisane przez niego dzieła, złożone w klasztornej bibliotece. Był absolutnym gigantem myśli, świadomym swojego miejsca w historii i kulturze wyznaczonym mu przez Boga.

Augustyn (354-430) po swym nawróceniu pragnął – w taki sam sposób, jak pierwsi chrześcijanie z Jerozolimy (Dz 2,42-46; 4,32-35) – służyć Bogu w jedności i wspólnocie dóbr ze swymi przyjaciółmi. To postanowienie stało się fundamentem Reguły św. Augustyna.